آیا قطعنامه اخیر شورای امنیت در مورد تعامل با طالبان کارساز است؟

شورای امنیت سازمان ملل متحد قطعنامه‌ای در مورد نحوه‌ تعامل جامعه‌ جهانی با طالبان تصویب کرد.

این قطعنامه با ۱۳ رأی موافق و دو رأی ممتنع از سوی نمایندگان روسیه و چین، به تصویب رسید.

در این قطعنامه از کشورهای عضو سازمان ملل متحد و سایر «ذی‌نفعان» خواسته شده است که توصیه‌های «ارزیابی مستقل افغانستان» را برای افزایش مشارکت بین‌المللی به شیوه‌ی منسجم، هماهنگ‌تر و ساختارمند‌تر، درنظر بگیرند.

شورای امنیت سازمان ملل متحد همچنین در قطعنامه‌ی خود از دبیرکل سازمان ملل متحد خواسته است که در مشوره با اعضای این شورا، بازیگران و ذی‌نفعان مرتبط به افغانستان؛ از جمله مقام‌های طالبان، زنان، جامعه‌ی مدنی و کشورهای منطقه، یک نماینده‌ی ویژه در مورد افغانستان با تخصص قوی در مورد حقوق‌‌بشر و جنسیت، تعیین کند.

شاید در نگاه اول به قطعنامه شورای امنیت، چنین گمان شود که این شورا به نفع طالبان رای داده وآنان را تمام و کمال پذیرفته‌است؛ اما واقعیت این است که جامعه جهانی و حتی کشورهای که با طالبان در حال تعامل می‌باشند، رویکردی ثابتی در قبال طالبان ندارند. طالبان در موارد متعددی، متهم به نقض حقوق بشر و مخصوصا تضییع حقوق زنان بوده و در تشکیل حکومت فراگیر نیز ناموفق بوده اند. پیشینه و حاکمیت دوساله طالبان، کشورهای مختلف را در خصوص به رسمیت شناسی طالبان دچار تردید و دوگانگی کرده است. اما  در حال حاضر، دولت‌ها،  بنابر اقتضای شرایط مردم افغانستان و نیز ملاحظات سیاسی بر اساس منافع ملی، رویکرد تعامل گرایانه و مدارا محور را در پیش گرفته اند.

در قطعنامه، آمده است که یک نماینده ویژه، از سوی دبیر کل سازمان ملل در امور افغانستان انتخاب شود تا نحوه‌ی تعامل و ارزیابی‌ها را به صورت ویژه پیگیری و گزارش کند. اما این پیشنهاد از سوی طالبان مورد پذیرش قرار نگرفته است؛ زیرا طالبان تصور می‌کنند که انتخاب نماینده ویژه‌، آنان را در محدودیت و تنگنا قرار می دهد و ممکن است که خواسته‌های مخالفان را بر آنان تحمیل نماید.

اما از سوی دیگر، مخالفان طالبان و مخصوصا جبهه مقاومت ملی  از انتصاب نماینده ویژه سازمان در امور افغانستان استقبال کرده است. آنان بر این باورند که حاکمیت طالبان، نامشروع و غیر قانونی است و حضور یک نماینده با اختیارات بالا می‌تواند بر عملکرد منفی طالبان اثر گذار باشد.

به نظر می‌رسد که یکجانبه گرایی طالبان، در مسائل داخلی افغانستان و همچنین رفتار‌های سیاسی آنان در مواجهه با مسائل بین المللی، کار را برای کشورهای جهان دشوار می‌سازد؛ زیرا این گروه با رویه فعلی، نمی‌تواند مقبولیت داخلی و مشروعیت بین‌المللی به دست آورد.

بنابر این، مسایل افغانستان با تعیین نماینده‌ی ویژه قابل حل نبوده و تنها از مسیر همدیگر پذیری و قبول حقوق تمام اقوام و اقلیت‌ها و با نگاه عدالت محور امکان پذیر خواهد بود و در غیر این صورت، شرایط کنونی به نقطه مطلوب منتهی نخواهد شد.

اخرین اخبار مربوط به افغانستان و بین الملل را در سایت خبری اتحادنیوز دنبال کنید.