نصیر احمد اندیشه، سفیر افغانستان در ژنو، می‌گوید بن‌بست در گفت‌وگوهای میان طالبان و پاکستان نشان‌دهنده‌ی «بحران هویت، مشروعیت و حساب تاریخی» است.
او در حساب اکس خود نوشت که سکوت یا ابهام طالبان در مورد تحریک طالبان پاکستان (TTP) «صرفاً تاکتیکی نیست، بلکه مسئله‌ای وجودی برای این گروه است».
اندیشه با اشاره به «ناهمخوانی ساختاری میان امارت طالبان و جمهوری پاکستان» افزود که طالبان به‌عنوان یک امارت دینی بدون قانون اساسی و نهادهای مردمی عمل می‌کند، در حالی‌که پاکستان یک جمهوری با مرزهای مشخص، قانون اساسی و تعهدات بین‌المللی است. به باور او، همین تفاوت بنیادین سبب شده گفت‌وگوهای دو طرف ذاتاً پیش‌بینی‌ناپذیر باشد.
به گفته‌ی او، درخواست پاکستان از طالبان برای محکوم کردن تحریک طالبان پاکستان، تنها یک مطالبه‌ی امنیتی نیست، بلکه «درخواست برای نفی خویشاوندی ایدئولوژیک» است؛ زیرا تی‌تی‌پی با امیر طالبان افغانستان بیعت کرده و این بیعت پیوندی معنوی و فراملی میان دو گروه ایجاد کرده است.
اندیشه توضیح داده است که بخشی از جنگجویان تحریک طالبان پاکستان از مناطق پشتون‌نشین آن کشور هستند و از دید برخی ملی‌گرایان پشتون، آنان جزئی از پیوست طبیعی میان دو سوی خط دیورند به شمار می‌روند. به همین دلیل، طالبان از لغو این بیعت هراس دارد؛ زیرا ممکن است مشروعیت دینی خود را در میان حامیان فراملی از دست بدهد.
او همچنین از تغییر نگرش در میان مردم افغانستان و روشنفکران پشتون پاکستان سخن گفته و تأکید کرده است که برای نخستین‌بار، بخشی از جامعه پشتون از طالبان و تحریک طالبان پاکستان فاصله می‌گیرند و خشونت آن‌ها را «خیانت به منافع ملی افغانستان و کرامت پشتون‌ها» می‌دانند.
