هم‌زمان با روز جهانی زبان اشاره، شماری از ناشنوایان در افغانستان از تبعیض اجتماعی، نبود فرصت‌های شغلی و محدودیت در آموزش شکایت دارند.
معشوق، یک دانش‌آموز ناشنوا، می‌گوید: «بعد از فراغت از پوهنتون آرزو دارم در بخش هنر کار کنم، چون علاقه زیادی به این رشته دارم.» اما به گفته او، ناشنوایان اغلب به دلیل ناتوانی شنیداری از ورود به بازار کار محروم می‌شوند.
نورالرحمان عزیزی، فارغ دانشکده هنر و آموزگار ناشنوایان، نیز خواستار آن شد که طالبان برای این قشر زمینه آموزش و اشتغال فراهم کند. او تأکید کرد: «وقتی می‌بینند ناشنوا است، شامل وظیفه نمی‌کنند، در حالی‌که ناشنوا هم می‌تواند با تلاش هر کاری را انجام دهد.»
در کابل، انستیتوت مسلکی ناشنوایان با بیش از ۴۰۰ دانش‌آموز و دانشجو فعالیت دارد. عبدالحمید باقری، سرمعلم این نهاد، از طالبان خواست تا راه ادامه تحصیل ناشنوایان را تا مقاطع بالاتر دانشگاهی هموار کند.
روز جهانی زبان اشاره همه‌ساله در ۲۳ سپتمبر گرامی‌داشت می‌شود؛ تاریخی که به سال ۱۹۵۱ برمی‌گردد، زمان تأسیس فدراسیون جهانی ناشنوایان. سازمان ملل در سال ۲۰۱۷ این روز را به رسمیت شناخت تا بر اهمیت زبان اشاره به‌عنوان بخشی از تنوع فرهنگی و زبانی جهان و حقوق برابر ناشنوایان در دسترسی به آموزش، خدمات و اطلاعات تأکید شود.
